شهید آیت الله سید اسدالله مدنی درسال ۱۲۹۳ در روستای دهخوارقان آذرشهر آذربایجان‌شرقی دیده به جهان گشود. پدرش «آقا میرعلی بزاز بود». در ۴ سالگی، مادر و در ۱۶سالگی پدر خود را از دست داد. در عنفوان جوانی جهت کسب معارف اسلامی وارد شهر قم شد.
وی مبارزه خود را علیه رژیم پهلوی در شهر قم آغاز کرد و به دلیل همین تحرکات به آذر شهر تبعید شد. در آذرشهر در اولین اقدام با فرقه ضاله بهائیت به مبارزه برخاست و مردم را به برچیدن کارخانه مشروب‌سازی این شهر دعوت نمود.
به دلیل ادامه مبارزات، مجبور به ترک شهر شد و به نجف اشرف عزیمت کرد. پس از تبعید امام خمینی، همواره در کنار ایشان بود و بارها و بارها به ایران آمد و در شهرهای مختلف پیام‌آور ادامه مبارزه شد به همین دلیل شدیداً تحت نظر ساواک بود. سال ۱۳۵۱ به خرم‌آباد رفت و با سمت نماینده و وکیل تام الاختیار امام در مبارزه، به فعالیت پرداخت. ساواک که از نفوذ او در بین مردم می‌ترسید با نوشتن شبنامه و نامه‌های توهین‌آمیز سعی در ترور شخصیت این عالم مبارز کرد که با هوشیاری مردم و علما این طرح ناکام ماند.
سال ۱۳۵۴ او را به نورآباد ممسنی تبعید کردند ولی سخنرانی‌ها و افشاگری‌ها و محبوبیتش در بین مردم باعث شد تا از آنجا به گنبد کاووس تبعید شود اما از آنجا که در هر جا پا می‌گذاشت آنجا را به کانون مبارزه بدل می‌کرد ساواک او را به بندر کنگان و سپس به مهاباد تبعید کرد.
در تمام این شهرها، مردم را به تقلید از حضرت امام‌خمینی(ره) دعوت کرده و رساله ایشان را با تمام محدودیت‌های موجود بین مردم پخش می‌کرد.
پس از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی به عنوان نماینده مردم همدان در مجلس خبرگان قانون اساسی برگزیده و پس از شهادت اولین شهید محراب شهید قاضی طباطبایی امام جمعه تبریز، از طرف امام‌خمینی(ره) نماینده ولی‌فقیه و امام جمعه تبریز شد.
در آن ایام در خنثی‌کردن فتنه‌های حزب خلق در تبریز نقش به سزایی داشته و با حضور خود در جبهه‌ها و شرکت در مراسم دعا و نیایش مشوقی برای رزمندگان بودند.
سرانجام این مجاهد خستگی‌ناپذیر ۲۰ شهریور سال ۱۳۶۰ در نماز جمعه به دست منافقین کوردل به شهادت رسید.
خبرگزاری حوزه
این مطلب را به اشتراک بگذارید :
