کبری پورعبدالله استاد حوزه و دانشگاه به مناسبت اعیاد شعبانیه در مدرسه علمیه الزهراء(ع) گیشا به ایراد سخنرانی پرداخت و گفت: طبق صریح روایات؛ امام حسین(ع) سفینه النجاه است، انسان ها با تمسک به سیره ایشان می تواند یاس و ناامیدی را از جامعه وجودی خویش ریشه کن کند.
وی افزود: امام حسین(ع) با جمله هیهات منا الذله و اینکه فرمودند الموت أولى من ركوب العار، والعار أهون من دخول النار، به ما چنین درس می دهند که زیر بار ذلت نرفته و در همه حال امیدوار باشیم؛ چرا که نقطه مقابل ذلت و یاس، امید است.
این استاد دانشگاه امام صادق(ع) در ادامه با اشاره به بخشی از بیانیه گام دوم انقلاب ابراز کرد: حضرت آقا در بخشی از این بیانیه می فرمایند: بیش از همه چیز نخستین توصیه من امید و نگاه خوشبینانه به آینده است؛ بدون این کلید اساسی در بازگشایی همه قفل ها، نمی توان هیچ گامی برداشت.
پورعبدالله افزود: لازم است طلاب در خود و دیگران نهال امید به آینده را پرورش داده و ترس و نومیدی را از خود و دیگران برانند و این نخستین و ریشه ای ترین جهاد طلاب به شمار می رود.
وی با بیان اینکه رویش های انقلاب بسی فراتر از ریزش هاست و دست و دل های امین و خدمتگزار به مراتب بیشتر از مفسدان و خائنان و کیسه دوختگان است، گفت: پس این یعنی وضع و شرایط خوب است. و ما براساس وظیفه جهادی که حضرت آقا فرمودند باید نهال امید را در زندگی فردی و اجتماعی خود پرورش دهیم.
این استاد دانشگاه امام صادق(ع) در خصوص این مهم که اسلام در ابعاد زندگی فردی آموزه های دینی فراوانی ارائه می کند، عنوان کرد: آموزه های اسلام همه انسان ها را به سمت رجا واثق هدایت می کند و این آموزه ها متعدد هستند که می توان به برخی امور مانند صدقه دادن، نماز خواندن خصوصا اول وقت، رعایت تقوای الهی، و درخواست حاجت و دعا کردن به درگاه الهی اشاره کرد.
پورعبدالله درخصوص نقش صدقه در افزایش امید به آینده اظهار داشت: صدقه دادن غیر از اینکه در ماه شعبان یکی از بهترین رفتارهاست یک رفتارکلی برای همه ایام به شمار می رود و باعث زیاد شدن دارایی افراد می شود. وقتی خود فرد و دیگران به صدقه دادن مقید شوند و روند زندگی آنها به این سمت سوق پیدا کند، بیشتر به پرداخت صدقه عادت پیدا می کنند تا دریافت کردن و نتیجه آن ایجاد حس مثبتی است که در درون فرد شکل می گیرد و می تواند دست دهنده داشته باشد تا دست گیرنده. همین که فرد هر صبح صدقه می دهد حس ثروت مندی به او دست خواهد داد که ان شاءالله در آینده هم ثروت مند تر خواهد شد و این امر در وجود انسان ایجاد امید می کند.
وی در ادامه با بیان دومین راهکار افزایش امید گفت: نماز خواندن خودش یک راه یافتن به درگاه ربوبی است. یک ترقی معنوی در تمام اوقات ثلاثه شبانه روز است. ما باید به خودمان بگوییم تا نماز داریم چیزی کم نداریم. و برای اینکه نهال امید را در خودمان تقویت کنیم به چیز دیگری نیاز نداریم.
این استاد دانشگاه امام صادق(ع) افزود: در توضیحات بزرگان هست که بین صبح تا ظهر هراتفاقی که پیش آید در نماز ظهر جبران می شود و همین که فرد در جایگاه نماز قرار گیرد خداوند بنده را در بر می گیرد و گناهان او پاک می شود. این جزء آموزه های دینی ما در بعد فردی است که به شدت به ما امید می دهد و دل ما را گرم می کند و به زندگی ما رونق معنوی می دهد و نهال امید برای ما شکل می گیرد.
عضو هیات علمی دانشگاه ضمن توضیح جایگاه اختصاصی طلاب در ایجاد امید در افراد بیان داشت: ما احتیاج داریم خداوند متعال نقص ها و ضعف های زندگی ما را برطرف کند و این همان حاجت است. طلاب که به منابع قوی علمی دسترسی دارند باید راه های ماثور برای رفع نیازمندی های مردم را از منابع اهل بیت(ع) استخراج کنند تا هم خودشان استفاده کرده و هم به دیگران هم ارائه دهند.
وی افزود: مردم اگر بدانند یک راهی پیدا کرده اند که نیازهای زندگیشان اعم از مالی و اخلاقی و را می توانند برطرف کنند بسیار خوشحال می شوند و انرژی می گیرند و نهال امید در آنها ایجاد می شود.
عضو شورای فرهنگی اجتماعی زنان در ادامه با بیان یکی دیگر از مهمترین آموزه های فردی و اجتماعی تقویت نهال امید اظهار داشت: راه حل کلان و بزرگی که در تقویت نهال امید به صورت فردی و اجتماعی وجود دارد امر به معروف و نهی از منکر است. زیرا اثرات فراوانی از جمله جلوگیری از مرگ های ناگهانی، افزایش رزق و روزی، عدم تسلط بدخواهان بر فرد و غیره را دارد که این اثرات باعث ایجاد امید در زندگی فردی و اجتماعی می شود.
وی در ادامه تاکید کرد: امر به معروف و نهی از منکر امید بخش است. اگر امر به معروف نکنیم باید در وجودمان احساس خطر داشته باشیم و همه افراد باید در سطح خودشان امر به معروف و نهی از منکر را انجام دهند.
این استاد سطح عالی حوزه علمیه ضمن اشاره به جایگاه دعا در افزایش امید ابراز کرد: یکی از کارهایی که در هر پست و مقامی چه در زندگی فردی و اجتماعی بر عهده افراد است دعا کردن است. عمده فعالیت های ما باید خواستن از خدا باشد. دعا رد نمی شود دعا اجابت می شود اما اجابتها متفاوت است
وی در پایان خاطر نشان کرد: ما باید از خدا استمداد بجوییم و از خداوند درخواست کمک داشته باشیم چرا که همه کارها به دست خداوند انجام می شود. ما امر به معروف انجام می دهیم اما کار نهایی و نقطه اثابت را خدا انجام می دهد. باید دعای جمعی و مستمر داشته باشیم که هم نیاز فردی و هم نیاز جمعی ما برطرف شود و اینها از امور مهم در افزایش امید و مبارزه با یاس است./813/پ202/ب1
منبع:رسا
این مطلب را به اشتراک بگذارید :
