پاسخ: علامه امينى(ره) در این باره مى‏فرمايد:«اين امر بر دو اصل اساسى استوار است:
الف) آن كه شيعه اماميه در صدد آن است كه براى خود تربت و مهرى پاك به همراه داشته باشد تا بر آن سجده نمايد.
ب) برخى از مكان‏ها بر بعضى ديگر برترى دارد، لذا آثار و بركاتى بر آن مترتب است؛ به همين دليل كعبه و حرم، حكم خاصى به خود گرفته است. از جمله سرزمين‏هايى كه بر ساير بقاع برترى پيدا كرده و داراى آثار و بركاتى خاص است محلى است كه بدن شريف سيدالشهدا(عليه‏السلام) را در خود جاى داده است. همان بقعه‏اى كه امام‏على(عليه‏السلام) قبل از شهادت امام‏حسين(عليه‏السلام) قبضه‏اى از خاك آن را برداشت و استشمام كرد و چنان گريست كه زمين از اشك‏هاى حضرتش مرطوب گشت.
سپس فرمود: از اين سرزمين هفتاد هزار نفر محشور شده و بدون حساب وارد بهشت مى‏گردند. آيا سجده بر چنين تربتى مطلوبيت و قداست ندارد و سبب تقرب به خداوند متعال نمى‏گردد؟ آيا سزاوار نيست كه انسان بر تربتى سجده كند كه در آن نشانه‏هاى توحيد و شهادت در راه معبود است؟ تربتى كه در صورت توجه خاص به حقيقت آن حالت رقت قلب در انسان ايجاد شده و انسان را به سوى خداوند نزديك مى‏كند...»
استاد عباس محمود عقاد - نويسنده مصرى - در مورد سرزمين كربلا مى‏نويسد:
«سرزمين كربلا حرمى است كه مسلمانان براى عبرت و يادآورى به زيارت آن مى‏آيند و غير مسلمين براى مشاهده و بازديد، ولى اگر بنا باشد كه حق اين سرزمين ادا شود بايد آن را زيارت‏گاه هر انسانى قرار داد كه براى نوع خود نصيبى از قداست و بهره‏اى از فضيلت قائل است، زيرا ما به ياد نداريم كه قطعه‏اى از زمين به مانند كربلا اين چنين داراى فضيلت و منقبت باشد و اين نيست مگر به جهت آن كه اين سرزمين با اسم كربلا و منزلگاه حسين(عليه‏السلام) مقرون و عجين شده است».
در روايتي امام باقر عليه السلام فرموده اند:
خداوند تبارك و تعالى بيست و چهار هزار سال پيش از خلقت كعبه، زمين كربلاء را آفريد و آن را مقدس و مبارك قرار داد و پيوسته قبل از خلقت مخلوقات مقدس و مبارك بود تا آن را برترين زمين در بهشت نمود و برترين منزل و مسكنى قرارش داد كه اولياء و دوستانش در بهشت در آن سكنا مى‏گزينند.
از همين رو گرچه سجده بر هر خاكى، بلكه هر سنگ و چوب پاكى جايز و صحيح است اما بر اساس همين امتيازي كه تربت امام حسين عليه السلام دارد، امام صادق عليه السلام جز بر خاك كربلا سجده نمى كرد و اين كار را از سر خشوع و خضوع براي خدا مي كرد. و مي فرمود:« سجده بر خاك حسين (عليه السلام ) حجاب هاي هفت گانه را از ميان بر مي دارد»