■ وقتي سيد الساجدين(ع) پس از فراغت از نماز دست بسته شده فرزند خود را مي بيند از علت آن جويا مي شود و مي گويند مگر متوجه اين همه فغان کودک به علت شکستگي دست کودک نشديد. نيز رسول الله(ص) در حين نماز صداي گريه کودک را مي شنود و براي رعايت حال او و مادرش نماز جماعت را کوتاه و خلاصه مي کند(منقول از سنن النبي). اين موارد چگونه با هم جمع مي شوند؟
پاسخ: قبل پاسخ به این سوال یادآوری دو نکته ضروری است
اول: حضورقلب و عدم حضور قلب دائر مدار رضا و عدم رضای خداست. در هر چه رضای خدا باشد، ولیّ خدا به آن نظر دارد و در هر چه رضای خدا نباشد، ولیّ خدا نیز توجّهی به آن نمی کند.
دو: حضور قلب یعنی توجّه به خدا و حکم او و بی توجّه بودن به غیر خداوند و احکام الهی؛ از همین رو حضور قلب مانع از توجّه اهل عبادت به احکام نماز نمی شود و نمازگزار در عین اینکه به هنگام نماز حضور قلب دارد، باید طبق احکام نماز و خواست تشریعی خدا نیز رفتار نماید.
با توجه به دو نکته گفته شده پاسخ این سوال چنین می شود که حضرت رسول (ص) متوجّه کودک در حال گریه شد، چون خداوند رحیم راضی نیست که عبادتش، موجب آزار خلق شود. پس بر امام جماعت تکلیف کرده که در چنین حالتی نماز را سریع بخواند و سریع خواندن نماز در چنین مواقعی از احکام نماز جماعت می باشد. بنابراین پیامبر (ص) نیز در این جریان طبق احکام الهی و خواست تشریعی خدا رفتار نمود.
امّا امام سجاد (ع) متوجّه فغان کودک نشد؛ چون طول یافتن یا نیافتن نماز ایشان دخلی در حال آن کودک نداشت و به حدّ کفایت کسانی بودند که به وضع او رسیدگی کنند. ولی اگر کسی در آن حال در کنار کودک حضور نداشت، امام (ع) نیز طبق وظیفه شرعی نماز خود را می شکست تا به حال او رسیدگی نماید. چون در چنین حالتی، وظیفه ی شرعی و الهی و رضایت خداوند در شکستن نماز می باشد.
■ اگر ممكن است ثواب نماز جماعت را برايم بنويسيد؟
يكي از زيباترين رواياتي كه ثواب نماز جماعت در آن تبيين شده است روايت نقل شده از پيامبر خدا صل الله عليه و آله مي باشد كه فرمود:
جبرئيل با هفتاد هزار ملك بعد از نماز ظهر نزد من آمد، و گفت: اي محمد! همانا خداوند سلام بر تو مي فرستد و دو هديه براي شما ...
■
مدتي است نماز نمي خوانم و دست و دلم به نماز نميرود. خيلي دلم عبادت خالصانه ميخواهد ولي نميتوانم. هر بار هم که شروع به خواندن مي کنم بعد از مدتي ترک مي کنم. از طرفي، فکر مي کنم بندگي و انسان خوب بودن کافيه و احتياجي به نماز نيست. لطفا راهنمايي کنيد
به نكات ذيل توجه كنيد:
1. مرتب به گذشته فكر كردن انسان را از حركت باز مي دارد. ما مي توانيم در يك صورت به گذشته خود فكر كنيم و آن زماني است كه تأمل در گذشته سبب رشد و حركت مثبت ما شود و آن براي عبرت گيري و تجربه باشد. پس توصيه ما اين است كه انسان ه ...
